Wednesday 13 April 2016

భార్గవి/ 13/04/2016

కాలం అడుగేయకముందే కూలిపోయింది వంతెన...
ఏ జ్ఞాపకమో లోయల్లో పడి పగిలిపోయింది
కాలం కూడా అదే మస్తిష్కంలో దూకింది
వెనకడుగేయలేదు!
ముందుకు దారి చేసుకోనూలేదు!

భ్రమలన్నీ లావాలా పొంగుతున్నాయ్
ఉబికివచ్చే సెగ ఉనికిని మింగేస్తుంటే
ఆవిరులన్నీ పేలి ఉషోదయం చేరుతాయ్...
సూర్యుడేమో నక్కి నక్కి నడిరాతిరి చూస్తాడు
నిద్రలేని కన్నుల్లో మంచు ముక్కలౌతాడు!
కాలం నాలో ఆగిపోయాక ఏ ఉదయం రాగలడు సూరీడు?!!
మబ్బు పట్టిన అకాశంలా అలోచన మాత్రం పారుతోంది

తిరుగులేని జీవితంలో...
వెలుగులేని జీవనంలో...
మోగలేని నా మౌనంలో...
ఆలోచనలో వెలిగే రంగులు చూసి
చిందులేసే కనులేవైనా...
మబ్బుకోసి దోసెడు తడి నింపుకోలేవా...?!!