కవితా వనం

భార్గవి// కవితా వనం

నేనెక్కడో ఎడారిలో పూచిన
నాగజెముడు మొక్కను!
ఒళ్ళంతా కళ్ళై ఎదురు చూస్థాను
ఏ తడీ నేకోరుకోను!
ఏ నీడా చేరలేను!
నాలోనూ తడి ఉంది
ఆ తడిని కూడా పీల్చుకుని
సంద్రం చీలుకుని ఏరులై
పొంగి పొరలుతుంది
కొండ వాగుల గుండె లోతుల నుండి...
మదుల నదుల చేరి
చేలగత్ల పారి చిగురిస్తుంది
చెంగల్వలై కొలనులో, కోనలో
వేచి పూచి గడ్డి పువ్వుగా
నాలో భావం ఒకపరి వికసిస్తుంది

నా భావాన్ని చేరుకోలేని నేను!
ఎండమావుల లోనే నిదరోతాను!
కావ్యాల సీమ(కవి సంగమం )ల్లో... ఎన్నో
కవితా కవితావనాలు చిగురిస్తాయి!
వేన వేల కవిత కుసుమాలు విరబూస్తాయి

తెలుగు మట్టిలో అక్షరాల వేర్లు పాతుకుపోయిన
ఎన్నో మహాకవి వృక్షాలు
నిండుగా, పచ్చగా
చిరు మొక్కలకు సారాన్నిస్తూ కాపాడుతాయి
ఆ దారిన వెళ్ళే బాటసారులకు
పదాల ఫలాలిచ్చి మనసు నింపుతాయి
చల్లని, తెల్లని కాగితాల ఆకులు పరచి నిద్రపుచ్చుతాయి

పచ్చని వనమై...
ప్రతీ ఉదయం
కవితా హృదయం
పల్లవిస్తూనే ఉంటుంది!
                                     01-07-13